ابن شاذان از امام رضا (ع) در بیان حکمت اوقات نماز نقل می کند: چرا نماز در اوقات مخصوصى واجب شده است بدون تقدیم و تأخیر؟
گفته مى شود: براى اینكه این اوقات براى همه مردم روى زمین معلوم و واضح است، و عالم و جاهل آن را به چهار وقت مى شناسند:
(1) غروب آفتاب خود آشكار و معلوم است كه در آن نماز مغرب واجب شده است،
و (2) فرو رفتن (شفق) سرخى آفتاب پس از غروب خورشید معلوم و مشهود است كه آن زمان نماز عشاء است،
و (3) همچنین طلوع فجر روشن و آشكار است كه آن وقت نماز صبح است،
و (4) زوال شمس نیز معلوم و واضح است، و در آن نماز ظهر واجب مىشود، و براى عصر وقت مخصوص و معینى نیست مانند نمازهاى دیگر و وقت آن پس از انجام نماز ظهر است كه قبل از آن انجام شده است.
و علّت دیگر اینكه خداوند عز و جلّ خوش داشته كه بندگانش قبل از هر چیز و شروع به هر كارى به طاعت و عبادت او آغاز كنند؛
پس ایشان را در اوّل طلوع روز امر كرده است كه به عبادتش پردازند سپس در زمین در پى كار و روزى خویش روند و امر دنیاى خود را اداره كنند، پس در این وقت نماز صبح را بر ایشان واجب ساخت،
و چون نیم روز شود از كار دست كشند، و آن وقتى است كه مردم بجاى خود بازگردند و لباس از تن بدر آرند و بیاسایند و بخوردن مشغول شوند و استراحت كنند، و در چنین زمانی خداوند آنان را امر فرموده كه ابتدا به ذكر و عبادت او كنند، لذا نماز ظهر را بر ایشان واجب ساخته است تا بدان آغاز نمایند و سپس به كارهاى دیگر بپردازند
و چون امور شخصى را انجام دادند، و خواستند پى كار و كسب خود روند باز دستور نماز عصر را داده كه آن را انجام دهند و سپس به كارى كه در نظر دارند رهسپار گشته و باصلاح آن امر دنیائى خود پردازند،
و چون شب شد، از زینتهای خود (گویا مقصود اموال و مقامهای دنیوی است) دست کشیدند و به جایگاه و منزل باز گردند، پیش از هر كار باید به عبادت و ذكر پروردگارشان ابتدا كنند، و بعد به امور دیگر پردازند، لذا نماز مغرب را بر ایشان واجب فرمود،
و چون زمان استراحت و خواب آید و از كار فراغت یافتند خوش داشته است كه در آغاز به عبادت و طاعت او پردازند، سپس در پى امورى كه میخواهند انجام دهند روند و آنچنان باشند كه ابتدا كرده باشند در هر فصلى از ساعات شبانه روز بطاعت و پرستش او، و از این جهت در این وقت نماز عشاء را واجب ساخت،
پس چون این دستور را به كار بندند او را فراموش نخواهند كرد و از او غافل نخواهند شد و در این صورت دلهاشان سخت نگردد و رغبتشان نكاهد.
عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص: 110
پس ایشان را در اوّل طلوع روز امر كرده است كه به عبادتش پردازند سپس در زمین در پى كار و روزى خویش روند و امر دنیاى خود را اداره كنند، پس در این وقت نماز صبح را بر ایشان واجب ساخت،
و چون نیم روز شود از كار دست كشند، و آن وقتى است كه مردم بجاى خود بازگردند و لباس از تن بدر آرند و بیاسایند و بخوردن مشغول شوند و استراحت كنند، و در چنین زمانی خداوند آنان را امر فرموده كه ابتدا به ذكر و عبادت او كنند، لذا نماز ظهر را بر ایشان واجب ساخته است تا بدان آغاز نمایند و سپس به كارهاى دیگر بپردازند
و چون امور شخصى را انجام دادند، و خواستند پى كار و كسب خود روند باز دستور نماز عصر را داده كه آن را انجام دهند و سپس به كارى كه در نظر دارند رهسپار گشته و باصلاح آن امر دنیائى خود پردازند،
و چون شب شد، از زینتهای خود (گویا مقصود اموال و مقامهای دنیوی است) دست کشیدند و به جایگاه و منزل باز گردند، پیش از هر كار باید به عبادت و ذكر پروردگارشان ابتدا كنند، و بعد به امور دیگر پردازند، لذا نماز مغرب را بر ایشان واجب فرمود،
و چون زمان استراحت و خواب آید و از كار فراغت یافتند خوش داشته است كه در آغاز به عبادت و طاعت او پردازند، سپس در پى امورى كه میخواهند انجام دهند روند و آنچنان باشند كه ابتدا كرده باشند در هر فصلى از ساعات شبانه روز بطاعت و پرستش او، و از این جهت در این وقت نماز عشاء را واجب ساخت،
پس چون این دستور را به كار بندند او را فراموش نخواهند كرد و از او غافل نخواهند شد و در این صورت دلهاشان سخت نگردد و رغبتشان نكاهد.
عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص: 110
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها: نماز اوقات نماز احادیث امام رضا(ع)
تاريخ : جمعه 5 بهمن 1397 | 19:51 | نویسنده : محمدرضا خاکزاد |
.: Weblog Themes By Pichak :.
